Zbigniew Koerber
60-lecie Wrocławskiego Klubu Szermierczego Kolejarz
„Osoby, które przez swoje urodzenie czy los zostały szczęśliwie wyniesione ponad resztę świata, są szczególnie zobowiązane do uprawiania szermierki”
(Mistrz Valdin, rok 1729; tłumaczenie Z. Czajkowski)
Z inicjatywy Bolesława Morawskiego i Eugeniusza Pussaka, wielkich pasjonatów białego sportu, w 1950 roku powstało Koło Sportowe Kolejarz przy KKS Odra. Przekształcono je 18 lutego 1957 roku w po dziś istniejący Wrocławski Klub Szermierczy Kolejarz, z siedzibą przy ulicy Krasińskiego. Rok 2010 jest zatem sześćdziesiątym w historii sekcji, znaczącej w Polsce i przypominającej się co pewien czas sportowemu światu wylęgarni talentów. Klub szczyci się imponującymi dokonaniami organizacyjnymi – przeprowadzenie wielu turniejów z najwyższej półki, wychowawczymi - długa lista ludzi sukcesu- znanych i uznanych, oraz sportowymi – dwudziestu jeden reprezentantów Polski, szesnaście medali światowych imprez najwyższej rangi oraz sto sześćdziesiąt medali mistrzostw kraju, w tym trzydzieści pięć złotych.
Klubowymi pionierami stali się: Chrołówna, Zabolska, Sitnicka, Zabolski, Dzięglewski, Dąbrowski, Plamieniak, Kaszczuk, Cichoński, Tokarowski, Myszkowski, Kabat, Barań, Ligenza i Tomaszewski – najbardziej ofiarni i zasłużeni w początkowym okresie istnienia sekcji, a wywodzący się głównie z IV LO, gdzie odbywały się pierwsze treningi. Historia po sześćdziesięciu latach zatoczyła koło, tuż obok przy ulicy Świstackiego w Gimnazjum nr 3 szkolą się pod okiem trenera Stanisława Zamiara młodzi szpadziści, a klubowa kadra korzysta raz w tygodniu ze wspaniałej hali gier. Przez siedem kadencji przewodził Kolejarzowi niezapomniany Papa Eugeniusz Pussak, który niezwykle umiejętnie torował zawodnikom drogę przez życiowe zakręty. Przez dwie sterowali Bolesław Morawski, Franciszek Wójcik oraz Zdzisława Walawska, a przez trzy aktualny Prezes Kazimierz Górniak, który wyprowadził sekcję z poważnych tarapatów po 2002 roku.
Pracą zespołów trenerskich kierowali kolejno Wirgiliusz Kuleczko, Jerzy Kłosowicz, Henryk Mandera, Krzysztof Głowacki i Zbigniew Koerber, pod których przywództwem pracowało na przestrzeni sześćdziesięciu lat dwudziestu czterech szkoleniowców.
Klubowa lokomotywa nigdy nie wypadła z torów dzięki wspierającym naszą działalność następującym organizacjom: Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, Urząd Miejski Wrocławia, Dolnośląska Federacja Sportu, Młodzieżowe Centrum Sportu, Szkolny Związek Sportowy i Polski Związek Szermierczy. Wiele zawdzięczamy - do początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku - Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych, a także licznej rzeszy darczyńców, z których należy wyróżnić przede wszystkim: Zakład Uszczelnień Technicznych Inco, TermEko, Doltel, Wrocławskie Zakłady Remontowo-Montażowe, Spółdzielnia 8 Marca, Globdruk, Akwalux, Exbud, Justar Leasing, PKO BP, PZU Życie, Kredyt Bank, Viscoplast, Polskie Towarzystwo Finansowe, Powszechny Dom Kredytowy, Certus i EnergiaPro.
Ważną siłą, szczególnie w nowych warunkach ustrojowych, stali się aktywni rodzice naszych wychowanków, którzy wożą, zbroją, filmują, inspirują i trzymają kciuki – ukłony.
Przez długie lata Klub współpracował ze Szkołami Podstawowymi nr 104, 85 i 23, Liceum Ogólnokształcącym nr 4, a ostatnio z Gimnazjum nr 3, którym serdeczne podziękowania za rozkrzyczany, lecz zdolny narybek.
W hołdzie Tym, którzy od nas odeszli – fragment wiersza Henryka Szczyglińskiego:
„ Ksiądz mnie niech grzebie albo rabin,
Żołnierza się nie czepią dyabli !
Lecz w grób połóżcie mi karabin,
I klingę ukochanej szabli”.
Oto przegląd klubowych dokonań według podziału na bronie. Na przestrzeni lat przepisy i regulaminy były wielokrotnie zmieniane, przyjąłem więc, z niewielkimi odchyleniami, aktualnie obowiązujące nazewnictwo dotyczące podziału na kategorie wiekowe (do 11 lat – dziecko, do 14 – młodzik, do 17 – junior młodszy, do 20 – junior, do 23 – młodzieżowiec, powyżej 23 – senior).
